- Views 2808
ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ»
Πάτρα, 6/7/2018
Καλησπέρα σας.
Ευχαριστώ την «Πελοπόννησο» για την πρόσκληση.
Φαντάζομαι ότι από εμένα περιμένετε να ρίξω φως στην αθέατη πλευρά του ζητήματος. Ελπίζω να το καταφέρω μέσα σε αυτά τα λίγα λεπτά που έχω στη διάθεση μου.
Εισαγωγικά θέλω να πω ότι δεν έχω διαθέσιμο χρόνο να αναλύσω τις απόψεις μου για τους Παράκτιους. Μόλις πριν λίγο δημοσιοποιήθηκε επιστολή μου που τις περιέχουν. Θα πω μόνο ότι θέλω να συμμεριστώ την αισιοδοξία του Υπουργού Αθλητισμού αλλά δεν μπορώ. Εύχομαι να διαψευστώ για το καλό της πόλης.
Τα τελευταία χρόνια και ειδικότερα μετά το 2008 που η χώρα μας μπήκε σε μια βαθιά οικονομική κρίση, από αυτές που υφίσταται με σχεδόν σταθερή περιοδικότητα και αναπόφευκτα ο καπιταλισμός, ακούμε από διάφορους πολιτικούς, οικονομικούς – επιχειρηματικούς κύκλους για τη σημασία του τουρισμού στην οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας.
Μία γενική παρατήρηση που θέλω να κάνω είναι ότι, δυστυχώς για εμάς που τα ακούμε αυτά, η πλειοψηφία αυτών που τα λέει ή δεν γνωρίζει ή εν πάσει περιπτώσει δεν λαμβάνει υπ’ όψη της, ούτε την ιστορική διάρθρωση της Ελληνικής Οικονομίας, ούτε τις αλληλεπιδράσεις των τριών τομέων της οικονομίας, αλλά ούτε και τα εγγενή αρνητικά χαρακτηριστικά του τριτογενούς τομέα στον οποίο ανήκει ο τουρισμός.
Είναι χαρακτηριστικό ότι μιλώντας για τον τουρισμό ως αναπτυξιακό εργαλείο ξεχνούν να υποσημειώσουν έστω, τρία πολύ σημαντικά πράγματα : Πρώτο δεν μπορεί να εγγυηθεί μακροοικονομική σταθερότητα λόγω των απρόβλεπτων επιδράσεων που δέχεται από εξωγενείς παράγοντες (γεωφυσικούς, κλιματολογικούς, περιβαλλοντολογικούς, γεωστρατηγικούς κ.ο.κ. – Τσούχτρες στον Κορινθιακό κόλπο). Δεύτερο το τουριστικό προϊόν είναι σύνθετο γιατί στην παραγωγή του συμμετέχουν διάφοροι κλάδοι και της πρωτογενούς και της δευτερογενούς οικονομίας, συνεπώς η κατανόηση και η αξιολόγηση της σημασίας του τουρισμού στην ανάπτυξη μιας χώρας είναι ένα σύνθετο θέμα, που απαιτεί επιστημονική μέθοδο και Τρίτο το όποιο κέρδος από τον Τουρισμό δεν διαχέεται στην κοινωνία ισομερώς, το καρπώνεται μια συγκεκριμένη κοινωνική τάξη και όχι συνολικά οι εργαζόμενοι.
Στο γενικότερο αυτό πλαίσιο της συζήτησης για την τουριστική ανάπτυξη της χώρας, τελευταία όλο και πιο συχνά και με μεγαλύτερη έμφαση γίνεται προσπάθεια προσέγγισης και ανάλυσης εναλλακτικών, εξειδικευμένων τομέων του τουρισμού, που δεν είναι μονοδιάστατοι, γιατί συνθέτουν το βασικό τουριστικό προϊόν και με κάτι άλλο ενδιαφέρον κι ελκυστικό που απευθύνεται σε μικρότερες ή μεγαλύτερες ειδικές πληθυσμιακές ομάδες.
Ένας τέτοιος τομέας είναι και ο αθλητικός τουρισμός, ο οποίος κατέχει μάλλον την πρωτοκαθεδρία σε αυτές τις συζητήσεις, επειδή ο αθλητισμός είναι παγκόσμια ένα κυρίαρχο κοινωνικό φαινόμενο, που συγκινεί, συναρπάζει τι μάζες, άρα προσφέρεται για πλατιά κατανάλωση κι έτσι μια περιοχή, μία πόλη όπως η δική μας προσελκύοντας επισκέπτες από το εσωτερικό ή το εξωτερικό μπορεί να παράξει πρόσοδο-κέρδη.
Στο σημείο αυτό θέλω να θέσω ορισμένα σημαντικά ζητήματα : Πρώτο από οικονομική άποψη έχει σημασία αν η ανάπτυξη του αθλητικού τουρισμού συμβάλει κυρίως στην αύξηση της κατανάλωσης του συνολικού τουριστικού προϊόντος ή κυρίως ανακατανέμει την πίτα, παίρνοντας ένα μεγαλύτερο κομμάτι της χωρίς αυτή να μεγαλώνει σημαντικά. Δεύτερο είναι αστείο να μιλάμε για ανάπτυξη του αθλητικού τουρισμού, χωρίς αθλητική ανάπτυξη, που προϋποθέτει υψηλή τεχνογνωσία, υψηλό αγωνιστικό επίπεδο και κυρίως σύγχρονες υλικοτεχνικές υποδομές (εγκαταστάσεις-εξοπλισμούς). Τρίτο ο αθλητισμός είναι πρώτα και κύρια σημαντικό κοινωνικό – πολιτισμικό σημαινόμενο και ακολούθως για να μην πω δευτερευόντως είναι βεβαίως και σημαίνον. Όποιος τα αντιστρέψει αυτά υποτάσσοντας την αθλητική ανάπτυξη μονομερώς σε προσδοκώμενα επιχειρηματικά κέρδη από τον αθλητικό τουρισμό, θα διαπράξει ένα μεγάλο αδίκημα κατά των εργαζομένων και ειδικότερα της νεολαίας, αναλαμβάνοντας και την πολιτική του ευθύνη.
Αντιλαμβάνεσθε ότι θα μπορούσαμε να μιλάμε με τις ώρες γι αυτό το ζήτημα, αλλά ο χρόνος είναι περιορισμένος. Θα έχουμε την ευκαιρία όμως να αναπτύξουμε ο καθένας τις απόψεις του.
Κλείνοντας καλώ τον καθένα μας να αναρωτηθεί τι χαρακτήρα είχαν και τι εξυπηρέτησε η ανάπτυξη των αθλητικών υποδομών στην πόλη μας τη δεκαετία του 90, που κυμάνθηκε αρκετά πάνω από το μέσο όρο της χώρας, σε τι κατάσταση βρίσκονται αυτές οι υποδομές σήμερα, αν έγιναν δημόσιες επενδύσεις στον αθλητισμό τα τελευταία 20 χρόνια στην πόλη μας και ποιες είναι οι ελλείψεις σε υλικοτεχνικές αθλητικές υποδομές (εγκαταστάσεις – εξοπλισμοί).
Ενδεικτικά αναφέρω το Παμπελοποννησιακό Στάδιο χρειάζεται 1 εκ. ευρώ για να εκσυγχρονιστεί και το ίδιο ισχύει περίπου και για τις άλλες μεγάλες δημόσιες υποδομές, η Πάτρα 3η πόλη της χώρας με ευρύτατο θαλάσσιο μέτωπο δεν διαθέτει μία κωπηλατική βάρκα και ακριβέστερα ούτε κουπί, δεν έχει γήπεδα για τα νεωτεριστικά αθλήματα όπως Ργγκμπι, Σοφτ Μπολ, Μπέιζ Μπολ, Χόκεϊ, δεν έχει Αθλητικά Κέντρα Τοξοβολίας και Σκοποβολής, Αίθουσα δυναμικών αθλημάτων κ.ο.κ.
Όλοι είμαστε υπέρ της αθλητικής ανάπτυξης, των μεγάλων διοργανώσεων στην πόλη μας, που αποφέρουν πολλαπλά οφέλη και δίνουν βεβαίως κι ανάσες στην τοπική οικονομία, αλλά ας κρατήσουμε τον αθλητισμό όρθιο με το κεφάλι πάνω και τα πόδια κάτω.
Τάκης Πετρόπουλος
Σύμβουλος Δημάρχου σε θέματα αθλητισμού